1. |
Στην Ηριάννα
02:30
|
|||
|
Σήμερα ξύπνησες
μόνη σου δείπνησες,
στο κελί σου
Φάρσα η δίκη σου
κι η καταδίκη σου
,κωμικοτραγική
Τα όνειρά σου μοιάζουν κρατούμενα
κι ο ερωτάς σου με αλυσίδες αγκομαχά
Κλέβουν ταυτότητες
σαθρές οντότητες,
αντιδραστικές
Βγάζουν εντάλματα
άνθρωποι αγάλματα,
καταχρηστικά
Τα όνειρά σου μοιάζουν κρατούμενα
κι ο ερωτάς σου με αλυσίδες αγκομαχά
|
||||
2. |
Τα παιδιά
04:19
|
|||
|
Το βραδάκι μαζευτήκαν τα παιδιά,
κι άναψαν φωτιά.
Ζαλισμένοι απ'το τσιγάρο, το ποτό,
χωρίς θεό.
Κι ήταν η φλόγα που μεγάλωνε,
ήταν το φώς της που τους θάμπωνε
και ο καπνός σαν να τους έπαιρνε μακρυά.
Ήταν η φλόγα που μεγάλωνε,
ήταν το φώς της που τους θάμπωνε,
πάνω και κάτω που τους έριχνε ξανά.
Το βραδάκι ξεμυτίσαν τα παιδιά,
βόλτα στη γειτονιά.
Βρήκαν ταίρια και ερωτευτήκανε,
ξαναβρεθήκανε.
Ήταν ο κόσμος τους που άλλαζε,
ήτανε βράδυ μα δεν χάραζε
κάνανε τράκα ένα τσιγάρο τελευταίο.
Ήταν ο κόσμος τους που άλλαζε,
ήτανε βράδυ μα δεν χάραζε
και ξεφυσήξανε για πάντα το τυχαίο.
|
||||
3. |
Οι σπόροι
03:24
|
|||
|
Σε τούτη εδώ τη γειτονιά
βροχή δεν έχει ρίξει
ο ήλιος πήρε σύνταξη
και έμεινε στη δύση
Σπόρος τον σπόρο έσπερνε
κάθε τριάντα χρόνια,
μα θα'φταιγε η μετάλλαξη
γίναν' οι σπόροι πιόνια
Είμαστε εδώ, Τι κάνουμε;
Συλλέγουμε αναμνήσεις και δάκρυα
Είμαστε εδώ όχι δάκρυα λύπης,
χαράς δάκρυα
Σαν σπόρους μας φυτάψανε
σε χέρσα γη καμένη
μα η ακρίδα στη σοδειά
μπήκε η καταραμένη
Τους σπόρους μας φυτεύουμε
σε σαπισμένο χώμα
και κάθε αυγή προσμένουμε
μα δεν ανθούν ακόμα
Είμαστε εδώ, Τι κάνουμε;
Συλλέγουμε αναμνήσεις και δάκρυα
Είμαστε εδώ όχι δάκρυα λύπης,
χαράς δάκρυα
|
||||
4. |
Του Αντρίκου
04:03
|
|||
5. |
Σκάνδαλο
02:56
|
|||
|
Σαν σκάνδαλο μου φαίνεται
αυτό που'χει ξεσπάσει
γιατί όπως ακούσανε είμαστε εν διαστάσει
ο Μπάμπης ο περιπτεράς ,
ο Νίκος ο μπακάλης
σε τσάκωσαν στου φούρναρη
στα πρόθυρα της ζάλης
Γι'αυτό ζυμώνεις το ψωμί
σαν να'ναι τίποτα άλλο
δεν πίστευα πως θα με βρει
κακό τόσο μεγάλο
Και δεν μπορώ να κοιμηθώ
τα βράδια σαν ξαπλώνω
την άπιστή σου την καρδιά
θυμάμαι και θυμώνω
Οι φίλοι μου μου το'χαν πει
από νωρίς οι μάγκες
ξέχνα ρε Πάνο τη τρελή
κι ασε τις ματσαράγκες
Μα η φτωχή μου η καρδιά
έμεινε κολλημένη
τώρα στα μπαρς θα τριγυρνά
μόνη της σαν χαμένη
|
||||
6. |
Άσ'τα τα μαλλάκια σου
04:25
|
|||
|
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Τώρα που τα νιάτα σου είν’ ολανθισμένα
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
Τη γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ’ άπλωνα το χέρι
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα `ρθει καλοκαίρι
Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ’ αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα `ρθει σκυθρωπό
Θα `ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
που δε θα `χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Θα `χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
Θα `ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
Που θα σβήσει η λάμψη αυτή που `χεις στη ματιά
και δε θα `χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
|
||||
7. |
Τα πουλιά
05:06
|
|||
|
Τι είναι τα βήματα που ακούω πυκνά
σαν να περνάει στρατός τη νύχτα
τι είναι κάτι παράξενες φωνές
σαν να μας δίνουν προσταγές
Δεν είναι τίποτα παιδί μου,
είναι ο άνεμος μες τα πανιά
είναι η βροχή στα κεραμίδια
κοιμήσου, κι αύριο θα δεις στο πέλαγος να φέγγουν τα νησιά
Τι είναι τα χτυπήματα που ακούω
αδιάκοπα στα παραθύρια
σαν να'θελαν να μπούνε μέσα
χιλιάδες άγρια πουλιά
Είναι τα κύματα που ακούς παιδί μου
που έρχονται από πέρα
είναι τα άλογα του κυρ Βοριά
κοιμήσου, κι αύριο θα δεις το πέλαγο σπαρμένο γιασεμιά
Τι είναι τα φώτα εκείνα μακρυά
που τρέμουν σαν τα αστέρια
πες μου το όνομα πατέρα
του μεγάλου καραβιού
Δεν έχει όνομα παιδί μου
το πλοίο αυτό που ταξιδεύει αόρατο χωρίς πανιά
κοιμήσου τώρα και σ΄ακούνε
στον κόσμο πέρα και θρηνούν
Πατέρα μην μ'αφήνεις μόνο
γιατί ραγίζουνε τα παραθύρια
και ορμάνε μέσα τα πουλιά
που φτερουγίζουνε χωρίς φτερά
|
||||
8. |
Λύκοι
03:28
|
|||
|
Τριγυρνώντας σε μιας ξένης πόλης τα στενά
και βυζαίνοντας δηλητήριο και φλέμα
ο ήλιος όταν βγει σχεδόν πονά
γιατί η συνήθεια της πίκρας είναι ένα
Μα οι φίλοι που κοιτούν από τα βράχια
σαν λύκοι έτοιμοι για το κυνήγι
έχουν πάντα μια κουβέντα να σου πουν
μια κουβέντα πιο βαριά κι από μολύβι
Και σαν μπούσουλας ο στόχος της ζωής
πρόσκαιροι έρωτες με λόγια από μετάξι
λόγια που γράφονται αν θέλεις να κρυφτείς
λόγια που γράφονται αν θέλεις και να σπάσεις
Την θλίψη της αλλιώτικης ζωής
και την αιώνια σαν όνειρο αγάπη
μα όλα θα τελειώσουνε θα δεις
σαν το ταξίδι όταν φτάνεις στο λιμάνι
Άλλοι σου είπαν πως την κάνανε νωρίς
άλλοι πως μπλέχτηκαν στα δίχτυα μιας απάτης
κάποιοι γελάγανε και είπανε να δεις
της ευτυχίας σου πως καίγεται ο χάρτης
Αυτοί που ζήσαν τη δική σου τη ζωή
και σε δικάσανε ερήμην σου ένα βράδυ
θα ηττηθούνε από κάτι πιο βαρύ
από το γέλιο που ηχεί μες το σκοτάδι
|
||||
9. |
Δεν πα να μας χτυπάν
05:12
|
|||
|
Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας
Δεν είναι αυτή ζωή κι από τ’ αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και `μεις αγωνιάμε
Αν θά `χουμε δουλειά για να `χουμε να φάμε
Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη
Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα
"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων Εμείς καθόμασταν τα βράδια Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ’ την αυριανή ευτυχία του κόσμου."
Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Μ’ αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.
|
||||
10. |
Δεν είναι επιλογή μου
03:51
|
|||
|
Κάθε μέρα λέω μακάρι
η τύχη μου να ήτανε αλλιώς
τους γείτονές μου ξέχασα
με ξέχασε και μένα ο θεός
Φαντάσου να αλλάζαμε
για μια μονάχα στιγμούλα οι δυό μαςζωές
εγώ χαρούμενος στην χώρα μου
και σένα να ξεβράζουν οι ακτές
Δεν είναι επιλογή μου
να φύγω απ'την γη μου
Εγώ στην κουβερτούλα μου
το βράδυ σκεπασμένος απαλά
και συ σε ένα υπόγειο
κάτω στο πάτωμα μ'άλλους εννιά
Κάθε μέρα λέω θυμήσου
πως ήταν η παλιά μας γειτονιά
πως ήταν στο σχολείο σου
να παίζεις με τα άλλα τα παιδιά
Δεν είναι επιλογή μου
να φύγω απ'την γη μου
Τώρα που πήγα στο σχολείο
βρήκα μια πόρτα σφραγισμένη και κλειστή
είδα να με κοιτούν με απέχθεια
παιδιά γονείς και άλλοι προεστοί
Δεν είναι επιλογή μου
να φύγω απ'την γη μου
|
||||
The Terrible 2 Athens, Greece
If you like The Terrible 2, you may also like:
Strange, Strange Times
by The Ugly Kings
Combining crooned murder ballads with raw, angsty hard rock hooks, Melbourne's The Ugly Kings are a wrecking crew well worth watching.
go to album
Italian stoner powerhouse Tenebra has the heft of Sabbath and the hooks of Saint Vitus in their powerfully imposing tunes.
go to album
Sonic Praise
by Ecstatic Vision
Percussive, guitar-driven, psych-chaos from Philly trio who never take their adrenaline-fueled feet off the gas.
go to album
Downey to Lubbock
by Dave Alvin
Soulful guitar interplay form the heart of this lovely Americana collaboration from Dave Alvin and Jimmie Dale Gilmore.
go to album
Cold Years, from Scotland, burn through 13 high-octane rock & roll songs that conjure images of factory towns and wide-open roads.
go to album
Views from the apocalypse; aggressive rock detailing what Earth would be like without humans.
go to album
Crunchy hard rock from Copenhagen with copious killer riffs and the rugged sensibility of Motörhead.
go to album
